viaje al chaco

Dinsdag, net voor de middag vertrokken we naar de Chaco. Maandag was het weer omgeslagen en was het echt koud, dus ik vreesde het ergste voor de trip naar de Chaco. Uiteindelijk viel het wel nog mee, het was frisjes maar echt koud was het niet.

Met de jeep suuupervol geladen, met voedingswaren: rijst, pasta, zout, yerba (om terere te drinken) enzovoort, om 'uit te delen' in Karandy Pukú, onze eerste comunidad. Na urenlang op de geasfalteerde baan (in slechte staat weliswaar) moesten we nog een groot stuk door een zandweg. Nu ja, 'zandweg' was op sommige plaatsen 'slijkweg' en we stapten uit om het van nader te bestuderen. Het was al donker en we hadden maar weinig opties. Of we zouden terug keren naar de dichtsbijzijnde estancia om daar de nacht te spenderen, of we zouden proberen er door te raken met de kans dat we vast kwamen te zitten en dan maar daar ter plekke overnachten in onze tenten. De jeep had zo'n automatisch trekding om moesten we vast zitten dat aan een boom vast te maken om ons eruit te trekken (denk aan de scene uit 'the gods must be crazy' haha). Dat bleek dus nog te werken, dus besloot Oscar, mijn baas en chaffeur, er maar voor te gaan. Ik vond het eigelijk allemaal wel grappig en avontuurlijk. Uiteindelijk zijn we er zonder vast te zitten doorgeraakt. De met watergevulde geulen waren niet zo diep als ze leken, maar heb ik er wel een verhaaltje bij!
's Avonds bij het kampvuur nog wat guarani zitten praten, nu ja, zij zitten praten, ik zitten luisteren en heel weinig verstaan, maar kom, de tent opgezet en onder de 'wol' gekropen. 's Morgens, op de nuchtere maag, begonnen we dan het eten te verdelen, zoveel kilo van elk voor elke familie. Natuurlijk klopte het niet helemaal maar ja, we zijn in paraguay e!
Na de reunion waar het over de verkiezingen ging en over hun zaak die voor het parlement moet komen om hun land te krijgen, gingen we al door naar de volgende comunidad: San Fernando.
Het was ook alweer donker toen we daar aankwamen, dus de tent opgezet, gegeten nog eventjes gebabbeld en naar 'radio Nederland wereldomroep' geluisterd, haha, wel int spaans, maar toch wel supergrappig en dan maar gaan slapen in onze tent in de school, omdat het mss zou gaan regenen.
De volgende dag ook weer een reunion en dan gingen we alweer door naar onze derde en laatste comunidad, Yakye Axa. Zij leven naast de straat op weg naar Concepción in echt mensonwaardige omstandigheden. Nu is de lobbycampagne al begonnen en binnen een maand ofzo komt de zaak voor het parlement. Veel hangt af van wie de verkiezingen wint, en de zaak Yakye Axa is een internationale zaak, maar het wordt toch gewoon afwachten en duimen dat ze eindelijk land toegewezen krijgen op hun naam waar ze recht op hebben en dat de staat de schadevergoeding betaald aan de families die iemand verloren zijn door het gebrek aan medische bijstand, voeding en zuiver water. Zo is het in Costa Rica beslist, voor de CIDH.
En daarna keerden we alweer huiswaarts, een dag vroeger dan gepland.
Vandaag is het de dag van de verkiezingen, maar hier is het vrij rustig. Ik wou meegaan om te zien hoe het allemaal in z'n werk gaat hier, maar mijn familie heeft zich vergeten in te schrijven, dus kunnen ze niet gaan stemmen. Hier geldt stemrecht, geen stemplicht en blijkbaar moet je je van te voren inschrijven. Ik vind het allemaal nogal raar want ik had daar helemaal niets over gehoord. Ik vrees er echt voor dat de Colorado partij de verkiezingen weer gaat 'winnen'. Vervalsen doen ze in ieder geval. Ik heb ook al gehoord dat ze, als Lugo zou winnen, een staatsgreep gaan plegen... Nu ja, er wordt heel veel gespeculeerd en gedaan, we gaan wel zien wanneer de eerste resultaten binnenlopen...
Ik heb gesproken met een meisje die in Encarnación gaat helpen de resultaten te geven. Ik vroeg of ze er ook op toen zien dat niets vervalst wordt. Ze zei van ja maar later zei ze dat je hier in dit land vriendjes moet zijn met de politieke partij, de politieke partij die regeert voegde ze eraan toe, om ergens te komen, om een goede scholing en ziekteverzekering te hebben. Ik vroeg of ze voor Colorado was en ze zei ja, dus voor mij zegt dat genoeg!
Ik ga zeker nog een stukje schrijven over de verkiezingen als de resultaten binnen zijn!

Groetjes,
Stefanie

Mi nueva familia

Vrijdagavond kwam ik aan in mijn nieuwe familie. Het zijn heel vriendelijke mensen, een heel goed gezin. Ik ben er nog maar pas natuurlijk, maar ben er wel graag.

Ik heb een zusje van 10, Paz, en een zus van 14, Arami. Een mama, papa en oma die ook in het huis woont. Ze hebben een kap- en schoonheidssalon aan het huis waar mijn mama werkt.

Ze zijn fel anti-colorado, wat ik even belangrijk vind als anti-bush zijn. De huidige president is Nicanor Duarte Frutas van de colorado partij, die superrijk en supercorrupt is. Ze doen absoluut niets voor de arme bevolking. Deze zondag zijn het verkiezingen en ik ben echt blij dat ik dat ga meemaken!

De opvolger van Nicanor is Blanca Ovelar. Als ze wint zal ze de eerste vrouwelijke president zijn, maar ik moet echt niet van haar weten. Ze zal hetzelfde beleid doorzetten ipv de problemen van Paraguay: werkloosheid, scholing, armoede, infrastructuur en ga zo maar door... op te lossen. Er zit een gigantische propagandamolen achter. Ze gebruiken geld van de staat om haar campagne te financiëren, ze gebruiken overheidswagens voor propaganda, ze dwingen mensen die voor de staat of itaipu (waterkrachtcentrale) werken voor hen te stemmen.

De andere kandidaten zijn Lugo, Lino'O en Fadul, waarvan Lugo (liberaal en ex-bisschop) de meeste geschikte en sterkste kandidaat is.

Er zijn heel veel mensen die Colorado beu zijn, omdat ze zoveel beloven, maar nooit niets vervullen. Het is de partij van Stroessner, een dictator die 35 jaar over Paraguay heerste. Sinds 1989 is er relatieve democratie, maar dit is de eerste keer dat het mogelijk is dat Colorado zijn macht verliest. Laten we duimen!

Toch vrees ik ervoor dat Blanca de overwinning zal behalen, want ze zijn niet bang om mensen te dwingen voor hen te stemmen, om te kopen of de verkiezingen te vervalsen. Als zoiets gebeurd zullen er gigantisch veel mensen woedend zijn en kan dat wel vele betogingen opleveren... Nu ja, we zullen wel zien. Laten we duimen voor Lugo! Ik vind het allesinds spijtig dat ik niet kan stemmen..

En ah ja, ik draag nu voor de eerste keer in ik denk 7 maanden weer lange mouwen! Eergisteren was het nog 44 graden, nu is het echt koud. En bij jullie?

Groetjes,

Stefanie

viaje a URUGUAY

Na zo'n 26 uur bussen en lang wachten aan de argentijnse grens, kwamen we aan in Montevideo, Uruguay. 'We' zijn Mats uit België, Sally uit Duitsland en ik en een groep hockeyspelers, enkele moeders en een verslaggever.

Bleek dat er voor ons geen kamers in het hotel waren en we moesten nog laat 's avonds naar een ander hotel. We waren allemaal uitgeput omdat we ook niet goed geslapen hadden in de bus.

De eerste dag liepen we een beetje verloren rond in Montevideo. Het was zondag, dus alles was gesloten, maar het bleek dag van de tradición te zijn. Er was een mooie paardenstoet en een grote rommelmarkt. 's Avonds bleek dan dat we toch in het eerste hotel konden slapen, maar we hadden geen sleutel om in onze 'kamer' te komen en na lang wachten zijn we een kijkje gaan nemen om dan door een klein raampje naar binnen te klauteren en te zien dat we met zo'n tien mensen om de grond moesten slapen in een grote zaal zonder electriciteit. Hadden we daar zoveel voor betaald?

Uiteindelijk hebben we de derde nacht dan toch een kamer gekregen, het was geen gran cosa, maar ja.. we hadden toch elk een bed en een kast. Het ontbrak de douches aan een douchekop waardoor je je moest wassen onder een dikke straal water. Nu ja, is ook weer een ervaring bij!

We zijn naar het bureau van turismo geweest om daar een kaart te krijgen en veel uitleg wat er zo allemaal te doen is. We hebben een planning voor de week gemaakt en hebben het historisch centrum bezocht, twee shoppings, twee parken, het theater, een museum voor artes visuales, het strand, enkele kerken en wat weet ik veel meer... Montevideo is echt heel mooi, maar ook heel duur. Ik heb weinig gekocht en de helft van ons eten hebben we in supermarkten gekocht. De eerste dagen was het wat koud (nu ja... voor mij: tussen de 18 en 23 graden) en regende het af en toe, maar tegen het einde van de week was het lekker warm.

We zijn ook een dag naar Colonia geweest, op twee uur van Montevideo. Colonia heeft een superklein gezellig historisch centrum waar een gigantisch aantal toeristen op af komen. Het is bekend om z'n koloniale architectuur en kleine gezellige straatjes. We zijn ook nog naar een 100 jaar oude stierenarena gegaan, waar we niet binnen mochten maar natuurlijk wel binnen zijn geraakt en naar enkele oude treinen zijn gaan kijken.

De dag erop zijn we naar Punta del Este gegaan, het meest oostelijke punt van Uruguay en superduur. We hadden echt geluk met het weer en we hebben de hele namiddag op het strand gezeten. Als je een paar cuadras in de stad loopt kom je alweer op een strand uit, langs beiden kanten is er de oceaan.

De laatste dag zijn we dan naar de wedstrijd van de jongens gaan kijken: hockey Paraguay contra Venezuela. Voor de eerste keer in de hele week zijn ze gewonnen met 2-0. Paraguay is als laatste in het klassement geëindigd maar de vrouwelijke ploeg heeft wel een beker voor fair play gewonnen.

En dan moesten we alweer richting Asunción. Het is echt heel snel voorbij gegaan, maar ik heb me goed geamuseerd. Het was echt leuk!

Besos,

Stefanie