Chiloé

Hola chicos!

Vrijdagnamiddag was er geen les omdat Chile speelde in de mundial. Piñera, de rechtse president van Chile, heeft bij decreet de scholen de toestemming te geven de lessen te schorsen als Chile speelt. En dus vallen de klassen weg, zodat iedereen naar het voetbal kan kijken. Chile is verloren van Spanje, maar is toch geclassificeerd. Momenteel zijn ze tegen Brasil aan het spelen. Paraguay is ook geclassificeerd, als hoogste van z'n groep en speelt morgen tegen Japan. Duimen!
Vandaag is het een feestdag, dus hadden we een lang weekend en hebben we beslist om er van te genieten. Ik ben met twee Mexicaanse vrienden van mijn klas naar Chiloé geweest.
We moesten zo'n 12 uur op de bus tot Puerto Mont, een havenstad in het zuiden en dan nog es zo'n 4u naar Castro, de hoofdstad van het eiland Chiloé. Iedereen had ons gezegd dat het verschrikkelijk koud zou zijn en dat het er ook enorm veel regent, dus hadden we veel kleren mee. Maar het viel gelukkig allemaal nogal mee. We hebben enkel gisteren regen gehad en het was gelukkig niet zo koud.
We hebben genoten van de rust en de natuur. Castro is een piepklein stadje met een kerk en een marktje met toeristische souvenirs. De streek is bekend om zijn geweven wollen producten zoals pulls en vesten, mutsen, sjaals, handschoenen... Ook staat in elk dorpje een houten kerk, UNESCO werelderfgoed. Ze zijn onlangs allemaal gerestaureerd en het was echt leuk om er een paar te bezoeken. We hebben ook de boot genomen naar een ander klein eiland en we hebben een paar dorpjes bezocht. Een van die dorpjes, ten zuiden van Castro is precies een spookdorp. De tijd is er blijven stilstaan. Veel huisjes zouden perfect dienst kunnen doen als locatie voor een Hollywoodthriller.
Vannacht hebben we de bus terug genomen en ondertussen zijn we weer terug in Santiago, klaar voor een nieuwe schoolweek.

Groetjes,
Stefanie

Dia del Patrimonio y Isla Negra

Hey hey,

Vorige week zondag was het Dia del Patrimonio of Dag van het erfgoed. Ik heb met mijn Mexicaanse vrienden van mijn klas verschillende gebouwen in Santiago bezocht: het stadhuis, het historische postkantoor, de oudste kerk van Santiago, verschillende musea... Er was gigantisch veel te doen, dus we moesten kiezen en lang aanschuiven om overal binnen te geraken. Maar alles was gratis en de moeite. In het centrum reden oude auto's rond en in de musea waren de mensen verkleed in de mode van de 19de eeuw.
Hoogtepunt van de dag was toch het huis Londres 38. Het is een gewoon rijhuis, maar van 1973 tot 1975 (onder Pinochet) werd het gebruikt om mensen op te sluiten en te folteren. Zo'n 100 personen zijn er geëxecuteerd. Onze gids had er zelf een paar maanden opgesloten gezeten, toen hij pas 16 was. Het huis is helemaal leeg, maar dat maakt het dubbel zo griezelig. Er waren jammer genoeg veel te veel mensen, maar het was echt de moeite. Buiten zijn er plaatjes met de namen van de slachtoffers in de straat gemetseld en de mensen leggen er rode bloemen bij.
Daarna zijn we ook nog naar het Museo de la Memoria geweest, ook over de dictatuur. Maar slechts een heel klein deel was open. De rest is nog altijd gesloten door de aardbeving.

En dan vorige zondag ben ik naar Isla Negra geweest. Het is een klein dorpje waar er niets te zien is, buiten het huis van de Chileense dichter Pablo Neruda en het strand. Het huis van Neruda , dat nu een museum is, was echt wel de moeite. En het strand is prachtig. Het is geen zandstrand, maar er liggen rotsen in het water. Leuk om eens een namiddagje naar toe te gaan.
Voor de rest verloopt alles hier goed. Ik studeer veel en het begint alsmaar kouder te worden. Ik draag al een tijdje mijn wintervest, hoor. Vooral 's avonds is het koud.
Ook begint het leven hier alsmaar duurder en duurder te worden. De euro blijft maar zakken, waardoor ik veel geld verlies. Maar ja, niets aan te doen zeker... Hup, Griekenland!

Veel groetjes,
Stefanie