Hola amigos,
Ondertussen ben ik alweer terug in Santiago, waar ik mijn allerlaatste dagen in Chile spendeer. De tijd is voorbij gevlogen en ik moet jammer genoeg weer terug naar Belgenland.
Ik ben naar het noorden geweest, meebepaald San Pedro de Atacama dicht bij de Boliviaanse grens en Iquique. In San Pedro had ik het gevoel weer in Peru te zijn. De mensen zijn er donkerder en hebben Incatrekken, de artesania is dezelfde hoewel de prijzen het dubbele zijn. We hebben verschillende excursies gemaakt: naar de woestijn, de zoutvlakte (de derde grootste in de wereld), de valle de la luna en valle de la muerte, twee prachtige valeien, lagunas altiplanicas, twee meren op 4200 meter hoogte, en letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt op 4350 meter hoogte de geisers El Tatio, de hoogst gelegen geisers ter wereld. We moesten om 3u30 opstaan om na de lange rit de zonsopgang te kunnen zien. Het was -13 graden, maar het was het waard.
Iquique is een prachtige koloniaal-engelse stad met mooie stranden. De hoofdstraat lijkt een decor voor een film. De voetpaden zijn van hout en de 19de eeuwse huizen hebben alle kleuren van de regenboog. We hebben een excursie gemaakt naar verschillende andere dorpjes en stadjes, waaronder Humberstone. Een spookdorp uit de 19de eeuw. Nadat de salitre-industrie was ingestort werd het stadje verlaten en alle huizen, de markt, het theater, de schooltjes, de kerk en de straten liggen er verlaten bij. Enkele jaren geleden hebben ze het UNESCO werelderfgoed verklaard en proberen ze het stadje te conserveren.
Mijn reis was echt zalig en het was lekker warm, niet zoals in Santiago. Maar ik kom algauw terug in België waar ik nog van de laatste zomerdagen ga kunnen genieten - hoop ik toch.
Tot binnenkort!
Stefanie
maandag 16 augustus 2010
maandag 2 augustus 2010
Rapa Nui/Paaseiland
Na 5 uur vliegen naar de meest afgelegen plaats ter wereld, kwamen we aan op het
eiland waar een paar eeuwen geleden de Holanders op Paaszondag toekwamen en het de naam Paaseiland gaven of Rapa Nui zoals de inwoners het noemden.
De namiddag nadat we aangekomen zijn, hebben we het enige stadje (of beter gezegd dorpje) van het eiland verkend en onze eerste moai’s (de beelden) gezien. Alles is superduur: de souvenirs, het eten (een doos Kellogg’s kost zo’n 8 euro), de hostels, … Gelukkig hebben we een Chileense identiteitskaart zodat we voor de ingang van de parken evenveel als de Chilenen konden betalen en niet drie keer meer zoals andere toeristen.
De eerste dag hebben we een vulkaan beklommen en de ruines boven bezocht. De krater is gevuld met kleine meertjes: een prachtig uitzicht! Dag twee hebben we fietsen gehuurd en een tour rond het eiland gedaan. Zo’n 60 km hebben we gefietst.. We voelden onze poep niet meer! We hebben vele ahu’s (platforms) en moai’s gezien. We hebben een andere vulkaan beklommen, daar waar ze de moai’s uithakten. De wand ligt bezaait met onafgewerkte en afgewerkte moai’s, klaar om naar hun plaats vervoerd te worden. In de krater is er ook een meer te zien. Hoogtepunt was een ahu met 12 moai’s in goede staat. We hebben verder gefietst tot aan één van de twee stranden op het eiland waar we konden uitrusten en genieten van het zonnetje. De tocht terug was best zwaar in het begin. Het was heel de tijd bergop, maar toen we het hoogste punt bereikt hadden konden we genieten van bergaf! We zijn totaal uitgeput in ons hostal toegekomen. De derde dag hebben we een andere toer gemaakt, deze keer te voet. Het hele eiland ligt bezaaid met moai’s en andere overblijfselen van de Rapa Nui cultuur. We hebben enkele grotten bezocht en een berg beklommen (ook een oude vulkaan) waar ze de rode hoeden van de moai’s maakten. De laatste dag hebben we een auto gehuurd en nog eens een toer rond het eiland gemaakt. ’s Avonds zijn we naar de traditionele dans (natuurlijk voor toeristen) gaan kijken. Echt ongelofelijk!
Het was een prachtige reis! Het weer was zalig. Warm maar niet te warm en het spetterde telkens voor 5 min en dan klaarde het weer op. Het landschap is supermooi, net als de mensen. Ik heb nog veel meer te vertellen, maar da’s voor als ik terug in België kom!
Vele groetjes,
Stefanie
eiland waar een paar eeuwen geleden de Holanders op Paaszondag toekwamen en het de naam Paaseiland gaven of Rapa Nui zoals de inwoners het noemden.
De namiddag nadat we aangekomen zijn, hebben we het enige stadje (of beter gezegd dorpje) van het eiland verkend en onze eerste moai’s (de beelden) gezien. Alles is superduur: de souvenirs, het eten (een doos Kellogg’s kost zo’n 8 euro), de hostels, … Gelukkig hebben we een Chileense identiteitskaart zodat we voor de ingang van de parken evenveel als de Chilenen konden betalen en niet drie keer meer zoals andere toeristen.
De eerste dag hebben we een vulkaan beklommen en de ruines boven bezocht. De krater is gevuld met kleine meertjes: een prachtig uitzicht! Dag twee hebben we fietsen gehuurd en een tour rond het eiland gedaan. Zo’n 60 km hebben we gefietst.. We voelden onze poep niet meer! We hebben vele ahu’s (platforms) en moai’s gezien. We hebben een andere vulkaan beklommen, daar waar ze de moai’s uithakten. De wand ligt bezaait met onafgewerkte en afgewerkte moai’s, klaar om naar hun plaats vervoerd te worden. In de krater is er ook een meer te zien. Hoogtepunt was een ahu met 12 moai’s in goede staat. We hebben verder gefietst tot aan één van de twee stranden op het eiland waar we konden uitrusten en genieten van het zonnetje. De tocht terug was best zwaar in het begin. Het was heel de tijd bergop, maar toen we het hoogste punt bereikt hadden konden we genieten van bergaf! We zijn totaal uitgeput in ons hostal toegekomen. De derde dag hebben we een andere toer gemaakt, deze keer te voet. Het hele eiland ligt bezaaid met moai’s en andere overblijfselen van de Rapa Nui cultuur. We hebben enkele grotten bezocht en een berg beklommen (ook een oude vulkaan) waar ze de rode hoeden van de moai’s maakten. De laatste dag hebben we een auto gehuurd en nog eens een toer rond het eiland gemaakt. ’s Avonds zijn we naar de traditionele dans (natuurlijk voor toeristen) gaan kijken. Echt ongelofelijk!
Het was een prachtige reis! Het weer was zalig. Warm maar niet te warm en het spetterde telkens voor 5 min en dan klaarde het weer op. Het landschap is supermooi, net als de mensen. Ik heb nog veel meer te vertellen, maar da’s voor als ik terug in België kom!
Vele groetjes,
Stefanie
maandag 26 juli 2010
La Serena
Hola chicos!
Mijn klassen zijn ondertussen gedaan en het is nu tijd om te genieten na een best wel zwaar semester. Donderdagnacht zijn we vertrokken naar La Serena, de tweede oudste stad van Chile op zo'n 7u van Santiago.
La Serena is een kleine gezellige stad, met historische en lage bebouwing. 's Avonds zijn we naar een sterrenwacht geweest, wel een voor toeristen omdat de professionele observatorio's enkel voor wetenschappers zijn.
Het was heel koud, boven op de berg, maar het was het zeker waard. We hebben uitleg gekregen over het heelal en we hebben verschillende sterren, sterrengroepen en de maan door een telescoop gezien. Het was bijna volle maan waardoor er weinig sterren zichtbaar waren, maar het beeld van de maan was des te mooier. De regio is gekend voor z'n heldere gehemeltes waardoor het een van de weinige plaatsen op het zuidelijk halfrond is waar men de sterren kan bestuderen.
De dag erop zijn we naar Valle de Elqui geweest. Het is een mooie vallei met verschillende dorpjes. We hebben de school van Gabriela Mistral bezocht, de Chileense dichteres en enige Latijns-Amerikaanse vrouw die de nobelprijs voor literatuur heeft gewonnen. We hebben een piscobrouwerij bezocht en pisco geproefd. De streek is bekend om z'n pisco, maar tot grote spijt van de Chilenen heb ik mijn mening dat pisco van Peru komt nog iet kunnen herzien!
De laatste dag, een zondag, was er niet zo veel te doen in La Serena. Bijna alles was dicht. Maar het was er iets warmer dan in Santiago en we hebben genoten van het artesaniamarktje, de gezellige straatjes en de vele kerkjes.
Ondertussen ben ik terug in Santiago en mijn valiezen zijn gepakt om morgenochtend vroeg naar Rapa Nui, het Paaseiland te vertrekken!
Vele groetjes,
Stefanie
maandag 28 juni 2010
Chiloé
Hola chicos!
Vrijdagnamiddag was er geen les omdat Chile speelde in de mundial. Piñera, de rechtse president van Chile, heeft bij decreet de scholen de toestemming te geven de lessen te schorsen als Chile speelt. En dus vallen de klassen weg, zodat iedereen naar het voetbal kan kijken. Chile is verloren van Spanje, maar is toch geclassificeerd. Momenteel zijn ze tegen Brasil aan het spelen. Paraguay is ook geclassificeerd, als hoogste van z'n groep en speelt morgen tegen Japan. Duimen!
Vandaag is het een feestdag, dus hadden we een lang weekend en hebben we beslist om er van te genieten. Ik ben met twee Mexicaanse vrienden van mijn klas naar Chiloé geweest.
We moesten zo'n 12 uur op de bus tot Puerto Mont, een havenstad in het zuiden en dan nog es zo'n 4u naar Castro, de hoofdstad van het eiland Chiloé. Iedereen had ons gezegd dat het verschrikkelijk koud zou zijn en dat het er ook enorm veel regent, dus hadden we veel kleren mee. Maar het viel gelukkig allemaal nogal mee. We hebben enkel gisteren regen gehad en het was gelukkig niet zo koud.
We hebben genoten van de rust en de natuur. Castro is een piepklein stadje met een kerk en een marktje met toeristische souvenirs. De streek is bekend om zijn geweven wollen producten zoals pulls en vesten, mutsen, sjaals, handschoenen... Ook staat in elk dorpje een houten kerk, UNESCO werelderfgoed. Ze zijn onlangs allemaal gerestaureerd en het was echt leuk om er een paar te bezoeken. We hebben ook de boot genomen naar een ander klein eiland en we hebben een paar dorpjes bezocht. Een van die dorpjes, ten zuiden van Castro is precies een spookdorp. De tijd is er blijven stilstaan. Veel huisjes zouden perfect dienst kunnen doen als locatie voor een Hollywoodthriller.
Vannacht hebben we de bus terug genomen en ondertussen zijn we weer terug in Santiago, klaar voor een nieuwe schoolweek.
Groetjes,
Stefanie
Vandaag is het een feestdag, dus hadden we een lang weekend en hebben we beslist om er van te genieten. Ik ben met twee Mexicaanse vrienden van mijn klas naar Chiloé geweest.
We moesten zo'n 12 uur op de bus tot Puerto Mont, een havenstad in het zuiden en dan nog es zo'n 4u naar Castro, de hoofdstad van het eiland Chiloé. Iedereen had ons gezegd dat het verschrikkelijk koud zou zijn en dat het er ook enorm veel regent, dus hadden we veel kleren mee. Maar het viel gelukkig allemaal nogal mee. We hebben enkel gisteren regen gehad en het was gelukkig niet zo koud.
We hebben genoten van de rust en de natuur. Castro is een piepklein stadje met een kerk en een marktje met toeristische souvenirs. De streek is bekend om zijn geweven wollen producten zoals pulls en vesten, mutsen, sjaals, handschoenen... Ook staat in elk dorpje een houten kerk, UNESCO werelderfgoed. Ze zijn onlangs allemaal gerestaureerd en het was echt leuk om er een paar te bezoeken. We hebben ook de boot genomen naar een ander klein eiland en we hebben een paar dorpjes bezocht. Een van die dorpjes, ten zuiden van Castro is precies een spookdorp. De tijd is er blijven stilstaan. Veel huisjes zouden perfect dienst kunnen doen als locatie voor een Hollywoodthriller.
Vannacht hebben we de bus terug genomen en ondertussen zijn we weer terug in Santiago, klaar voor een nieuwe schoolweek.
Groetjes,
Stefanie
woensdag 9 juni 2010
Dia del Patrimonio y Isla Negra
Hey hey,
Vorige week zondag was het Dia del Patrimonio of Dag van het erfgoed. Ik heb met mijn Mexicaanse vrienden van mijn klas verschillende gebouwen in Santiago bezocht: het stadhuis, het historische postkantoor, de oudste kerk van Santiago, verschillende musea... Er was gigantisch veel te doen, dus we moesten kiezen en lang aanschuiven om overal binnen te geraken. Maar alles was gratis en de moeite. In het centrum reden oude auto's rond en in de musea waren de mensen verkleed in de mode van de 19de eeuw.
Hoogtepunt van de dag was toch het huis Londres 38. Het is een gewoon rijhuis, maar van 1973 tot 1975 (onder Pinochet) werd het gebruikt om mensen op te sluiten en te folteren. Zo'n 100 personen zijn er geëxecuteerd. Onze gids had er zelf een paar maanden opgesloten gezeten, toen hij pas 16 was. Het huis is helemaal leeg, maar dat maakt het dubbel zo griezelig. Er waren jammer genoeg veel te veel mensen, maar het was echt de moeite. Buiten zijn er plaatjes met de namen van de slachtoffers in de straat gemetseld en de mensen leggen er rode bloemen bij.
Daarna zijn we ook nog naar het Museo de la Memoria geweest, ook over de dictatuur. Maar slechts een heel klein deel was open. De rest is nog altijd gesloten door de aardbeving.
Hoogtepunt van de dag was toch het huis Londres 38. Het is een gewoon rijhuis, maar van 1973 tot 1975 (onder Pinochet) werd het gebruikt om mensen op te sluiten en te folteren. Zo'n 100 personen zijn er geëxecuteerd. Onze gids had er zelf een paar maanden opgesloten gezeten, toen hij pas 16 was. Het huis is helemaal leeg, maar dat maakt het dubbel zo griezelig. Er waren jammer genoeg veel te veel mensen, maar het was echt de moeite. Buiten zijn er plaatjes met de namen van de slachtoffers in de straat gemetseld en de mensen leggen er rode bloemen bij.
Daarna zijn we ook nog naar het Museo de la Memoria geweest, ook over de dictatuur. Maar slechts een heel klein deel was open. De rest is nog altijd gesloten door de aardbeving.
En dan vorige zondag ben ik naar Isla Negra geweest. Het is een klein dorpje waar er niets te zien is, buiten het huis van de Chileense dichter Pablo Neruda en het strand. Het huis van Neruda , dat nu een museum is, was echt wel de moeite. En het strand is prachtig. Het is geen zandstrand, maar er liggen rotsen in het water. Leuk om eens een namiddagje naar toe te gaan.
Voor de rest verloopt alles hier goed. Ik studeer veel en het begint alsmaar kouder te worden. Ik draag al een tijdje mijn wintervest, hoor. Vooral 's avonds is het koud.
Ook begint het leven hier alsmaar duurder en duurder te worden. De euro blijft maar zakken, waardoor ik veel geld verlies. Maar ja, niets aan te doen zeker... Hup, Griekenland!
Veel groetjes,
Stefanie
Voor de rest verloopt alles hier goed. Ik studeer veel en het begint alsmaar kouder te worden. Ik draag al een tijdje mijn wintervest, hoor. Vooral 's avonds is het koud.
Ook begint het leven hier alsmaar duurder en duurder te worden. De euro blijft maar zakken, waardoor ik veel geld verlies. Maar ja, niets aan te doen zeker... Hup, Griekenland!
Veel groetjes,
Stefanie
zaterdag 29 mei 2010
Mendoza
Hola chicos!
Vorige week zijn we met de hele groep naar Mendoza, Argentina geweest! Ik was zeer gelukkig om weer het Argentijnse accent te horen en de Argentijnse specialiteiten te kunnen proeven! Ik was weer in mijn 'regio'!
Mendoza zelf is niet zo'n speciale stad. In de 18de eeuw is de hele stad verwoest door een aardbeving en ook een paar meter hoger komen te liggen. Toen ze de stad heropbouwden, hebben ze beslist brede straten aan te leggen, zodat bij een eventuele volgende aardbeving er minder schade zou zijn. Daardoor zijn er in Mendoza niet zoveel hoge gebouwen en brede straten en veel parken.
De busrit was vrij lang (maar wel met een prachtig uitzicht!) en we waren er maar twee dagen, dus hebben we niet zoveel kunnen bezoeken. Maar het was heel tof, we hebben ons goed geamuseerd. We waren met een hele bende (17 personen), bijna allemaal buitenlanders, dus je kan je er wel al iets bij voorstellen!
Zondagmiddag, wanneer we moesten terugkeren was het nog niet helemaal zeker of wel terug konden. Als er teveel sneeuw ligt, sluiten ze namelijk de weg. Op het laatste nippertje hoorden we dan dat de grens toch open was en dat we terug naar Santiago konden. Er was een gigantische fille en we moesten enorm lang wachten aan de douane. Maar we zijn dan toch thuis geraakt ;)
De busrit was vrij lang (maar wel met een prachtig uitzicht!) en we waren er maar twee dagen, dus hebben we niet zoveel kunnen bezoeken. Maar het was heel tof, we hebben ons goed geamuseerd. We waren met een hele bende (17 personen), bijna allemaal buitenlanders, dus je kan je er wel al iets bij voorstellen!
Zondagmiddag, wanneer we moesten terugkeren was het nog niet helemaal zeker of wel terug konden. Als er teveel sneeuw ligt, sluiten ze namelijk de weg. Op het laatste nippertje hoorden we dan dat de grens toch open was en dat we terug naar Santiago konden. Er was een gigantische fille en we moesten enorm lang wachten aan de douane. Maar we zijn dan toch thuis geraakt ;)
Klaar voor een nieuwe schoolweek!
Groetjes,
Stefanie
Groetjes,
Stefanie
donderdag 20 mei 2010
Manifestación y Viña del Mar
Hola chiquillos!
Vorige week woensdag was er geen les in de voormiddag, omdat de studenten zouden kunnen gaan betogen. Studeren is hier namelijk nog altijd heel duur (net zoals in België) en bovendien zouden ze een soort subsidie voor de studenten die hun huis verloren hebben in de aardbeving schrappen.
Ik natuurlijk mee! Maar Chile is nog altijd Chile... Ze hadden de plaats van de betoging verandert en wij wisten niet waar naartoe. Uiteindelijk kwamen we aan wanneer het net gedaan was, en wanneer het gewelddadig begon te worden. Mijn medestudenten waren allemaal bang om opgepakt te worden en liepen dicht bij mij 'omdat ze een buitenlandse toch niet zouden oppakken'. Ik hen maar uitleggen dat als ze niets verkeerd doen, ze ook niet opgepakt zullen worden, maar dat is hier anders. Chili heeft een cultuur van gewelddadige betogingen, van in de tijd van Pinochet. Gewelddadig van de kant van de studenten én van de kant van de politie. Met de nieuwe rechtse regering van Piñera wordt het er natuurlijk niet beter op. Bovendien is er een sterke subcultuur van anarchisten, die beginnen vechten om te vechten.
De politie was massaal aanwezig en spoot met waterkanonnen en traangas. De studenten liepen alle kanten uit, en sleurden de hekkens over straat om het verkeer te blokkeren. Jullie moeten jullie absoluut geen zorgen maken, ik stond erbij en keek ernaar. Het was nooit echt gevaarlijk, maar wel interessant om mee te maken.
Vorig weekend dan was heel wat rustiger. Ik ben naar Viña del Mar geweest, op een anderhalf uurtje van Santiago. Het is een kleine rustige stad, niet zo pitoresk als Valparaiso en net zo modern als Santiago. We hebben wat rondgewandeld en de stad verkend. Eigenlijk is er weinig te beleven, maar het was tof om eens een weekendje te relaxen na de hele week hard studeren.
Ik weet niet zo goed waar die mythe vandaan komt dat Erasmus luilekkerland is. De hele week door heb ik boekbesprekingen, groepswerken en toetsen. Ze laten je hier echt geen moment met rust. De studenten hier hebben geen sociaal leven, maar studeren letterlijk tot ze erbij neervallen. Dan verkies ik toch de Belgische manier van studeren, waar je zelf kan bepalen wat je wanneer doet. Veel succes trouwens aan de blokkers!
Groetjes,
Stefanie
De politie was massaal aanwezig en spoot met waterkanonnen en traangas. De studenten liepen alle kanten uit, en sleurden de hekkens over straat om het verkeer te blokkeren. Jullie moeten jullie absoluut geen zorgen maken, ik stond erbij en keek ernaar. Het was nooit echt gevaarlijk, maar wel interessant om mee te maken.
Vorig weekend dan was heel wat rustiger. Ik ben naar Viña del Mar geweest, op een anderhalf uurtje van Santiago. Het is een kleine rustige stad, niet zo pitoresk als Valparaiso en net zo modern als Santiago. We hebben wat rondgewandeld en de stad verkend. Eigenlijk is er weinig te beleven, maar het was tof om eens een weekendje te relaxen na de hele week hard studeren.
Ik weet niet zo goed waar die mythe vandaan komt dat Erasmus luilekkerland is. De hele week door heb ik boekbesprekingen, groepswerken en toetsen. Ze laten je hier echt geen moment met rust. De studenten hier hebben geen sociaal leven, maar studeren letterlijk tot ze erbij neervallen. Dan verkies ik toch de Belgische manier van studeren, waar je zelf kan bepalen wat je wanneer doet. Veel succes trouwens aan de blokkers!
Groetjes,
Stefanie
Abonneren op:
Posts (Atom)
