Navidad en mi nueva familia

hola!

Vrijdag om 1 uur zou normaal gezien mijn counselor komen om mij naar mijn nieuw gezin te brengen. Maar natuurlijk kunnen we 'la hora paraguaya' niet vergeten en het was zo'n 20 voor 2.

Ik ben dus nu al een paar dagen in mijn nieuwe familie en het valt wel nog mee. Ik moet hen natuurlijk nog leren kennen en heb wat tijd nodig om mij aan te passen.

Ik heb een zus van 20, Maria Paz (de meest katholieke naam die ik tot nog toe gehoord heb), maar iedereen noemt haar Pepa. Dan heb ik nog een zus van 25, Kenia, die al een zoontje van 4 heeft, Joaquim. Ik heb een mama, Garciela, die kleermaakster is en een papa, die ik nog niet zoveel gezien heb. We wonen in een piepklein huisje, maar wel heel mooi ingericht (wat uitzonderlijk is in Paraguay). Ik deel een kamer met Pepa en heb nog altijd geen kast om mijn kleren in te leggen: 'mañana, mañana...' We wonen in een typische Paraguaanse buurt: een straat met kinderkoppen, heel veel bulten en putten en een voetpad in heel slechte staat, als er al een is. Ik woon niet meer in Asunción, maar tegen Villa Eliza en het duurt zo'n 45 minuten om met de bus naar mijn werk te gaan. Vanuit het centrum van Asunción, Mariscal Lopez, duurt het zelf 1u20... :-(

Vanavond wordt kerstavond, NocheBuena, gevierd, maar ik ben niet in de stemming met 40 graden en een stralend blauwe hemel en een ongenadelijke zon. Bovendien is het toch geen kerstmis als het niet bij oma en opa gevierd wordt!

Feliz Navidad a todos!!!!!

Besos,

Estefani

Camboriú en Brasil!

Hola!

Woensdagmiddag, slechts anderhalf uur later dan gepland, vertrokken we richting Villarica om daar een collegio op te halen. Ze zijn afgestudeerd en zoals bijna elk collegio uit Paraguay en ook Argentinië en Chili zakken ze af naar Camboriú, de stad van de Caipirinhas!

Veel kan ik eigelijk niet vertellen over de reis... Elke avond zijn we uitgegaan naar een disco, behalve de eerste en laatste avond, dan hebben we op het strand gezeten en wat gedronken. En elke dag hebben we op het strand gelegen: wat relaxen, wat zwemmen, wat zonnen... Het strand is echt mooi: heel fijn zand en een mooie zee met leuke golven. Op het strand lopen verkopers rond met hun draagbare winkeltjes: juwelen, kleedjes, stranddoeken, ijsjes, zonnebrillen, henna enzovoorts...

De laatste dag zijn we dan met een piratenboot naar een ander strand gevaren. Daar hebben we met een paar een kleine wandeling gemaakt in het groen, echt heel mooi! Je kan je zo indenken dat je in het oerwoud zit terwijl je maar enkele 100 meters verwijderd bent van alle toeristen.

Het was wel wat frisjes en 's avonds begon het dan te regenen. De volgende dag was het dan ook regenweer en konden we gelukkig vertrekken. In Camboriú is het gelukkig niet zo warm dan in het verstikkende Ascunción, maar als er geen zon is kan je ook echt niets doen.

Brasilië is ook veel duurder dan Paraguay, maar het is ook veel properder en westerser, het verkeer is geordend en je ziet geen arme mensen op straat (natuurlijk enkel in het toeristische Camboriú, in het binnenland zal dat wel anders zijn!)

Het was een weekje van genieten, niet slapen en een mooi tintje krijgen! Ik hoop dat ik jullie wat jaloers heb kunnen maken? Laat eens weten hoe het in België is: superfrio, no?

Chausito,

Estefani

La Virgen de Caacupé

Jaja, je gaat het waarschijnlijk niet geloven, maar dit weekend ging onze Stefanie voor de eerste keer in haar leven... op bedevaart!

La ocho de deciembre is hier een heel belangrijke datum, wanneer la virgen de Caacupé gevierd wordt. Zowat heel Paraguay zakt dan af naar Caacupé, het grootste deel te voet en natuurlijk 's nachts want in deze hitte is het zelfmoord om overdag zo veel te stappen.

Dus wij met een groepje afsers vrijdagavond afgesproken in Capiata om dan de bus te nemen naar Ypacarai en vandaar door te stappen naar Caacupé, zo'n 22 km. (Er was zelf één moedige afser die met enkele paraguanen vanaf Capiata gestapt zijn, maar liefst 50 km!)

Het was echt gezellig, wandelen tussen die gigantische mensenmassa, enkele keren gestopt om te eten of te rusten en uiteindelijk kwamen we aan rond zo'n uur of 4 in Caacupé... Hier moesten we nog extravoorzichtige zijn op onze tassen, want het was gigantisch druk. Overal lagen mensen op de grond te slapen, een irreëel zicht... We wouden proberen de iglesia binnen te raken, maar dat was echt gewoon onmogelijk. Dan is ook de camera van Magnus gestolen, dat is echt superoneerlijk en ontmoedigend, maar je kan er echt niets aan doen.

We zijn dan in een minder druk zijstraatje gaan neerliggen om te slapen, maar ik ben met enkele anderen wakker gebleven, want ze bestelen je terwijl je ligt te slapen en op dat moment was ik ook zo moe nog niet, dus ja... Tegen dat het dan licht begon te worden, besloten we maar terug te gaan, want iedereen was doodop. Ik wou eigelijk nog iets langer blijven, maar veel meer was er toch niet meer te zien en ben ik maar bezweken voor de groepsdruk, haha. Ik zou daar toch niet alleen willen blijven ook.

Maar de grootste opdracht moest nog komen: een bus vinden in een gigantische rij mensen die allemaal al naar huis gingen. Iedereen was tegen de richting vanwaar de bussen kwamen aan het stappen in de hoop zo snel mogelijk een bus te vinden. Het enige wat we zagen waren overvolle bussen, waar de mensen bijna uithingen. Het leek ons echt onmogelijk, maar dan heel plots was er een bus geregeld en zijn we uiteindelijk nog sneller weggeraakt dan verwacht. We stonden als sardientjes in een blik en er was megaveel verkeer waardoor de reis nog veel langer duurde dan normaal, maar ik heb het overleefd en nog belangrijker: ik ben niet bestolen! Moest mijn geld nog wegzijn, zou ik dat nog niet zo erg vinden. Ik ben vooral echt bang dat mijn camera gestolen wordt...

Zaterdagochtend heb ik dan 2 uurtjes geslapen en de hele dag voelde ik me een beetje alsof ik een kater had, plus mis pies me matan (my feet are killing me). Maar na eens vroeg te zijn gaan slapen, ben ik weer helemaal de oude!

besos,

Stefanie

Villeta

Hola, mis amores!

Dinsdagmorgen vertrokken we naar Villeta, op zo'n 40 km ten zuiden van Asunción in de región oriental. Het zouden drie dagen van evaluación en planificación worden in een iddylisch mooi plaatsje. We verbleven in het prachtige huis van Don Gregorio, typisch Paraguaanse stijl en midden in het groen. Het waren eigelijk drie huisjes: een eetzaaltje, zijn slaapkamer en die van zijn zoon Danni (Daniel) was het 'hoofdgebouw', de keuken apart en dan nog een gebouwtje met twee slaapkamers, dan was er nog een aparte wc en douche. Er liepen honden, katten en kippen met kuikentjes rond.

Lydia, een vrouw van mijn werk, heeft nog maar pas een kindje gekregen en ze had het babytje mee. Natuurlijk was Augustintje (ook wel Au, August, Tintin, mi amor, mi bebe, precioso, hermoso, papi of ... genaamd) was iedereens lievelingtje. Echt een heel schattig en rustig kindje!

Na de hele dag in de hitte het afgelopen jaar geëvalueerd te hebben - pas op, het is op z'n paraguaans hoor: met veel terere en af en toe een pauze om megalekker fruit te eten en te hangmatten - zochtten we 's avonds wat afkoeling... met bier. Dus, ik met Fabi, Mario, Arthuro en Santi (de rest bleef daar) naar het plaatselijke cafétje waar Danni en ik denk zijn broer, maar dat ben ik niet zeker, al zaten. Haha, ook dat was weer typische Paraguay: 1 glas en doorgeven maar, we hebben echt veel bier genuttigd. Mario en Santi begonnen dan ook nog eens gitaar te spelen en romantische Spaanse liedjes te zingen: echt gigagezellig!

De dag erop werd ik wakker van de regen, nog moe van de avond ervoor en ijskoud begonnen we weer de nieuwe dag. Niemand had regen voorzien en maar weinigen hadden iets meer mee dan een tshirt, waaronder ook ik. Ik heb dan een veel te lang wit hemd van Don Grego gekregen, echt grappig om te zien... 's Avonds hebben we nog wat buiten zitten kletsen, maar zijn we dan wat vroeger gaan slapen.

Gisteren dan, was het weer iets warmer geworden, gelukkig maar, en ik ben zelfs een klein beetje verbrand van 5 minuutjes in de zon te zitten. De hele dag hebben we gepraat over wat Tierraviva in 2008 zou gaan doen en waar de accenten op zouden liggen. Heel interessant voor mij, ik heb echt veel bijgeleerd.

Tegen een uur of 5 zijn we dan doorgegaan, terug naar Asunción. Het waren echt drie gezellige dagen en ik heb weer een stukje meer Paraguay leren kennen, echt heel leuk!

Veel succes met iedereen die nu in de examens of in de blok zit en wees maar jaloers op mij :p !!

Groetjes en besos,

Estefani