San Carlos

Hola queridas!

Donderochtend, veel te vroeg, werd ik al opgehaald door mijn compañeros om een verre reis te maken naar de comunidad San Carlos. Na zo'n uur of 7 in de jeep kwamen Oscar, Santiago, Mario en ik aan in Concepción. Na de almuerzo, het middagmaal, reden we naar de rio Paraguay om de 'primavera' onze wit-blauwe lanchita, bootje, vol te laden met al ons gerief, tenten, slaapzakken, water enzovoort.

Tijdens de bijna 2 uur durende tocht konden we genieten van het prachtige, prachtige, prachtige uitzicht en een frisse bries in ons gezicht. Toen we aankwamen in San Carlos, zo'n 80 km ten noorden van Concepción, stonden de indígena kindjes ons al op te wachten.

Deze comunidad is anders dan de andere comunidades die ik al gezien heb. Omdat het veel geïsoleerder is, zijn ze veel verlegener en timide, spreken ze veel minder spaans en keken ze me allemaal nieuwsgierig aan. Ja, een blond, blank meisje met blauwe ogen hebben er velen nog nooit gezien veronderstel ik. Maar ze zijn echt supervriendelijk en behulpzaam. De vrouwen en kindjes glimlachen altijd verlegen terug als ik hen met een glimlach begroet.

Ik heb veel foto's getrokken, ik zet ze nog wel eens op my space.

De comunidad heeft z'n eigen tierra. San Carlos is opgesplitst in drie groepen en één groep wil verhuizen naar een ander deel van hun territorium. Maar dan zouden ze een bootje nodig hebben om gemakkelijk naar de rio paraguay te kunnen.

De volgende dag zijn we naar een andere groep binnen de comunidad geweest, zo'n drie km noordelijker. Zij grenzen aan een estancia 'La Novia' die nu massaal land aan het ontbossen is. Ze willen een rechtzaak aanspannen om de ontbossing te stoppen en ook die grond op te eisen.

Dat is zo in een notedop waar de reunións over gingen. Ik heb er zelfs niet zoveel van verstaan aangezien Guaraní te voertaal is.

's Avonds konden we genieten van de prachtigste sterrenhemel die ik in mijn leven gezien heb. Er was nauwelijks bewolking en we zaten zo'n 80 km van de dichtsbijzijnde stad en dus ook van de lichtvervuiling. Helaas bracht de duisternis ook de tienduizenden muggen met zich mee. Man, ik sta stampvol van de muggenbeten! Zonder te overdrijven heb ik zeker meer dan 150 muggenbeten. Alleen al op elke voet heb ik er meer dan 30 geteld, daarna heb ik het tellen opgegeven. Ze hebben door mijn broek, door mijn tshirt, door alles gestoken... Ik heb twee nachten echt slecht geslapen van de jeuk en van de warmte.

Nu ja, het was het waard. Ik zou direct terug gaan!

En oh ja... het uur is hier veranderd. Er is nu vijf uur verschil en het uur gaat bij jullie ook algauw veranderen, dan gaat het weer zes uur zijn.

Besitos!!

Estefani