Laatste bericht... :-(

Na een verschrikkelijke busrit van Arequipa naar Puno, twee uur wachten aan de grens met Bolivia en dan naar La Paz, waar we onze laatste inkopen konden doen, de 16-uur durende busrit naar Santa Cruz en vandaaruit nog een superlange rit (meer dan 24 uur!) met een enorme strenge controle naar Asunción... kwamen we eindelijk terug aan in mi querido Paraguay!

Uiteindelijk hebben we drie nachten in de bus doorgebracht en we hebben enorm veel vertraging opgelopen in de laatste rit, dus kwamen we doodop aan bij mijn tweede familie waar we mochten blijven.

Morgen is mijn laatste dag en ik weet eigelijk nog niet goed wat ik ga doen... Ik heb absoluut nog geen zin om naar huis te komen en ik ben nu al de hele tijd bezig met afscheid nemen, van mijn families, mijn werk, mijn vriendje en mijn vrienden... En dat is alles behalve plezant! Ik zie ook enorm op tegen de lange vlucht, maar ja... ik kan er spijtig genoeg niets aan veranderen!

Ik ben wel blij dat ik de kans heb gekregen om zoveel te kunnen reizen, ik heb echt enorm veel geluk gehad! Naast Paraguay ken ik Camboriú in Brazil, Uruguay, Argentina, Bolivia en Peru. Ik heb zowel aan de Atlantische als de Grote Oceaan gestaan, de twee uiteinden van America Latina! Ik heb fysiek mijn grenzen verlegt door soms moeilijke wandelingen te maken op grote hoogte, de Huayna Pichu te beklimmen, paraglyding en sandboarding te doen en nog zoveel meer... Ik heb gigantische afstanden afgelegd, grotendeels in de bus, maar ook op het vliegtuig en in de boot. Ik ken verschillende natuurverschijnselen en soms unieke landschappen ter wereld zoals de tweede diepste cañon ter wereld in Arequipa, het hoogste grootste bevaarbare meer Titicaca, de prachtige zoutwoestijn van Uyuni, een stuk van het Amazonewoud in Bolivia... Ik ben zowel in de hoogste stad als de hoogste hoofdstad ter wereld geweest: Potosí en La Paz. En om nog maar te zwijgen van Machu Pichu, een wereldwonder en de lijnen van Nazca en nog zoveel meer bekende ruïnes en bezienswaardigheden!

Ik heb ook armoede gezien, de plaatselijke bevolking leren kennen en in een andere cultuur geleefd en voor een deel overgenomen - dat zullen jullie nog wel merken als ik terug kom denk ik! Eigelijk te veel om op te noemen! Het is echt ongeloofelijk moeilijk voor mij om afscheid te nemen van zoveel mensen die zoveel voor mij betekenen en mijn Paraguay die voor altijd een plaatsje in mijn hart heeft!

Tot gauw,

Stefanie

Puno - Arequipa

We hebben vanuit Cusco de Inka Express naar Puno genomen... een dure bus, maar de moeite waard! We stopten in drie verschillende plaatsen: een kerkje dat de sixtijnse kapel van Latijns-Amerika wordt genoemd, een ruïne en een museum. Ook een hele goeie gids, die het niet alleen had over de culturele en historische elementen, maar ook over de politieke situatie van Peru. Zo heb ik ze graag!

De eerste dag in het hoge Puno besloten we de 'chulpa's van Sillustani' te bezoeken. Dat zijn een soort cilindervormige stenen begraafplaatsen. Ik had er al gezien met Belinda, maar het was de moeite waard!

De volgende dag stond het Titicacameer op de planning. We waren al heel de tijd aan het twijfelen of we het met een toer of alleen zouden bezoeken. Als we alleen zouden gaan, komt het goedkoper uit en heeft de plaatselijke bevolking er meer aan. Maar met een toer is het natuurlijk gemakkelijker voor ons, hebben we een gids en hebben we zeker alles gezien. Uiteindelijk hebben we het gecombineerd: met een toer hebben we de drijvende eilanden van Uros bezocht en Taquille op ons zelf bezocht. Die drijvende eilanden zijn gemaakt uit riet, net als de huisjes, de boten... bijna alles wat de inwoners gebruiken. Helaas was het een beetje te toeristisch en ik vraag me af in hoever ze nog traditioneel zo leven. Er zijn wel andere eilandengroepen die nog volledig geïsoleerd leven. Toch was het mooi om de kleurrijke rokken van de indigenavrouwen te zien en de uitleg te krijgen over hun cultuur.

Dan, na bijna 3 uur varen, kwamen we aan op Taquille waar we nog samen met de groep aten en vervolgens een slaapplaats regelden. Nathalie was een beetje hoogteziek en heeft de namiddag in haar bed doorgebracht terwijl ik het eilandje wat verkende en op mijn gemak foto's kon trekken.

De volgende ochtend hebben we de berg op het eiland beklommen, waar we van het prachtige uitzicht en de ruïnes konden genieten. Dan snel terug naar beneden om te eten en op tijd onze boot terug te halen.

De laatste dag in het hoge Puno hebben we verschillende dorpjes in de omgeving bezocht. Het hoogtepunt was de Templo de la Fertilidad, waar in Inkatijden onvruchtbare vrouwen naar toe kwamen in de hoop een kindje te kunnen baren.

Dan was het richting Arequipa! De eerste dag hebben we juanita in het museum bezocht. Zij is zo'n 500 jaar geleden door de inka's op de top van een berg geofferd aan de goden. We hebben haar lichaam gezien, die bewaard wordt achter glas waar het zo'n -20 graden is. Ook hebben we veel uitleg gekregen over het offeren van jonge meisjes en kindjes door de Inka's. Echt indrukwekkend.

Die dag hebben we ook het monasterio van Santa Catalina bezocht. In dit klooster woonden vroeger een strenge zusterorde en tot de dag van vandaag leven er nog zo'n 25 (jonge) nonnetjes. Voor ons lijkt het wel een gevangenis, waar de zusters geen fysiek contact met hun familie mogen hebben en vanachter een houten tralies één keer per maand met hen mogen spreken. Het lijkt wel een stadje in een stad: met straatjes, kleine huisjes, een wasplaats, een tuin...

De volgende dag was het richting Cañon del Colca! De tweede diepste cañon ter wereld! We hebben de gigantische condors kunnen zien vliegen, maar ook lama's, alpaca's en vicuñas hebben we kunnen bewonderen.

We hebben geslapen in het dorpje 'Yanqui' waar een plaatselijke gids van mijn leeftijd ons heeft rondgeleid in de ruinas van Uyo Uyo. Daarna nog een plons in de warmwaterbronnen en dan in het donker, moe maar tevreden terug naar het iddylische hostal. Het was een leuke tweedaagse en we hebben een heel unieke plaats leren kennen. Spijtig dat we niet meer tijd hadden om er langer te blijven en dieper in de cañon te gaan.

Gisteren zijn we maar liefst echte dinosaurusvoetafdrukken en petrogliefen in de woestijn gaan bezoeken. De gids kon er wel niet veel van (het was de eerste keer dan hij de voetadrukken zag), maar het was wel mooi en speciaal om te zien.

Vandaag is het onze laatste dag hier... We willen alletwee nog niet weg, maar we kunnen niet langer meer blijven. Vanmorgen hebben we een mooi stukje van de stad verkend en vanmiddag gaan we onze laatste Peruaanse soles aan soeveniers opdoen. Vanavond is het richting La Paz, vandaaruit in een keer naar Santa Cruz en dan Asunción in mi querido Paraguay! Dat worden dus drie nachten op de bus en iedere keer maar enkele uurtjes in de stad doorbrengen... :-( We kijken er een beetje tegenop, maar ja... niets aan te doen. Je wordt daar hard van, haha!

Dus tot de volgende... vanuit PY!!!

Warme groetjes (we lopen alletwee in een rokje en genieten van het zonnetje!)

Stefanie en Nathalie

Cusco: la capital de los Inkas

Hola!! Como estan?

We zijn een week in Cusco, een van de prachtigste steden ter wereld, gebleven. Helaas moeten we morgen door naar Puno aan het Titicacameer...

We kwamen een zondag toe en hebben 'snamiddags Qoricancha bezocht. Vroeger een Inkaheiligdom waarop later door de spanjaarden een kathedraal is gebouwd. De dag erop zouden we een citytour per paard doen en verschillende ruines dicht bij Cusco bezoeken. Er is wel het een en ander misgelopen, maar uiteindelijk hebben we hele mooie plekken gezien en heel veel gewandeld. We hebben onder andere de ruines van Pukapukara, Tambomachay, Q'enqo, Saqsaywaman, Zona X (onderaardse gangen en grotten) en Temple de la Luna bezocht. De spectaculairste is toch wel die van 'Sexy Woman' of Saqsaywaman, waar elk jaar Inti Raymi gevierd wordt.

In Cusco zelf hebben we verschillende mercado's, museo's, plaza's en ga zo maar verder bezocht. We hadden altijd wel iets te doen... ook 9 juli, de aangekondigde nationale staking. Er reden geen bussen, taxi's, treinen (ook niet naar Machu Pichu, een enorm economisch verlies)... We vreesden een beetje voor die dag, maar gelukkig waren de meeste winkels en museums wel open. Aan de Plaza de Armas was er informatie over de staking en de economische toestand van Peru. In Peru is de extreemrechtse Alan Garcia voor de tweede keer aan de macht. Eind jaren tachtig was hij al president en toen was er een enorme inflatie van 100% per dag... Het was er onleefbaar geworden. Helaas is hij ik denk vorig jaar opnieuw verkozen en er zijn weer dezelfde tendensen bezig: het leven wordt duurder, de prijzen stijgen maar de lonen stijgen niet mee. Ik sta helemaal achter de staking, maar het maakte het reizen er niet gemakkelijker op.

Vrijdag was het dan zover: we vertrokken met een tour naar de Valle Sagrado, de heilige vallei van de Inca's. Daar bezochten we de prachtige ruinas van Pisac en Ollantaytambo. Dat laatste dorpje wordt het laatste bewoonde Inkadorp genoemd omdat men nog altijd in de originele Inkahuizen woont. De straten, riolen, fonteinen en ga zo maar door, stamt nog uit het Inkatijdperk en wordt tot op de dag van vandaag nog gebruikt. Vandaaruit namen we de laatste trein naar Aguas Calientes, het meest overprijzde dorpje van heel Peru en misschien wel Zuid-Amerika (omdat elke tourist die naar Machu Pichu gaat daar moet passeren).

Zaterdag was het heeeel vroeg opstaan om de eerste bus van 5u30 naar Machu Pichu te nemen. Er stonden al een hele lange rij touristen voor ons en het duurde niet lang voor er ook al een hele rij achter ons stond! Rond zes uur kwamen we aan en we lieten het superdure restaurant en nog duurdere hotel (600 dollar per nacht, per persoon!) achter ons liggen om naar de ingang te gaan. Eens binnen, was het zoeken naar de ingang van de Huayna Pichu. Het was nog supermistig en we konden nog helemaal niets van de ruines zien en hadden geen flauw idee naar waar we moesten. Met veel gesukkel vonden we eindelijk de juiste pijltjes en konden we in de rij staan wachten. De Huayna Pichu is de enorm stijle berg op de achtergrond van de ruinas en er mogen enkel 400 mensen per dag op. We waren al moe toen we aankwamen en na een urenhalf in de rij wachten konden we eindelijk aan de enorme stijle klim beginnen. De gemiddelde tijd voor de 400 meter omhoog (ja, ik weet dat klinkt niet veel, maar is het wel...) is een uur en Nathalie en ik hebber er... - geloof het of niet - zo'n 35 minuten over gedaan! Jawel, supertrots en buitenadem kwamen boven tot de ontgoogeling dat er van het beloofde uitzicht door de mist helemaal niets te zien was. We gingen dan maar de ruines boven op de berg bezoeken en nog iets verder klimmen van de letterlijke top van de berg, echt iets ireeels op het hoogste punt van een berg staan met helemaal niets om je heen! Geen wonder dat dit voor de Inca's een heilige berg was... Toen we bijna aan de klim naar beneden wouden beginnen, begon de mist langzaam op te trekken en na even wachten konden we Machu Pichu zien! Waaw... we hebben echt veel geluk gehad! Dan snel terug naar beneden, want om 10 uur hadden we afgesproken en we hadden veel tijd verloren met zo lang in de rij te staan. Om 10u30 konden we aan de tour beginnen: door de ruines, de verschillende delen van de oude Inkastad, de heilige tempels, de terassen... echt heel mooi! Nog enkele foto's trekken en picknicken vooralweer we alweer moesten vertrekken om de trein te halen... Waaw... Machu Pichu! Toch een van de hoogtepunten van onze reis!!!

Vandaag zijn we vanuit Urubamba naar Chinchero gegaan om daar nog andere ruines met een kerkje en een marktje te bezoeken! Het was aangenaam warm en er hing een gezellige sfeer in het kleine door touristen overstroomde dorpje (gelukkig niet zo erg in de voormiddag). We hebben als middagmaal een 'choclo con queso' gegeten, mais met een stuk kaas - echt een van mijn lievelingseten hier! Vanavond gaan we voor de laatste keer een Machu Pichu in de Ukukus gaan drinken (da's een groen-geel-rode coktail, superlekker) en gratis salsalessen volgen in de Uptown... Helaas moeten we morgen alweer door, we vertrekken richting Puno aan het Titicacameer waar het heel koud schijnt te zijn... :-( Echt spijtig dat we niet meer tijd hebben, want Cusco is een prachtige stad! Hier kom ik zeker nog eens van mijn leven terug!

Groetjes!!

Nathalie en Stefanie

Lima - Ica - Nazca

Hola!! Que tal?

We zijn een dagje langer dan voorzien in Lima gebleven (voor de domme reden dat onze was nog niet eerder klaar was) en hebben dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om aan paragliding voor de kust van de grote oceaan te doen! Voor zo'n kwartiertje vlogen we onder begeleiding van een ervaren 'paraglider' op zo'n 100 a 150 meter hoogte. Echt de moeite en wat een spectaculair uitzicht!! Supertof en wat een adrenaline...!
Dan maar door naar Ica waar we de ruine van Tambo Colorado bezocht hebben. Het was een soort militaire basis van de Inca's om de naburige volkeren in het oog te houden en hun grenzen te beschermen. Deze ruine is de best bewaarde langs de kuststreek. We konden ook nog een wandelingetje maken (2 km volgens de gids, maar echt vééél minder...) naar begraafplaatsen. Daar konden we skeletten zien, maar helaas troffen we ook meer aan... grafrovers. Eén man was tanden aan het verzamelen, naar het schijnt om te gebruiken in chemicaliën. De graven waren al helemaal ondersteboven gehaald, met schedels, beenderen, haarresten en overblijfselen van doeken allemaal door elkaar. De gids heeft het wel gemeld aan het instituut, maar het is toch een probleem dat moeilijk op te lossen valt. Het ontbreekt hen aan geld en middelen en ik heb eigelijk ook medelijden met de grafrovers, omdat de armoede en gebrek aan scholing hen ertoe dwingt zulke dingen te doen.
Na de ruines hebben we bodegas bezocht waar we de typische pisco en zoete wijn van hier konden proeven. We hebben gezien hoe ze het nog traditioneel maken, echt tof en vooral lekker...
's Avonds zijn we nog vertrokken richting Haucachina, een oase in de woestijn, dicht bij Ica. Daar stond 'sandboarding' de volgende morgen op het programma. Dat is zoals snowboarden maar dan op zand. Met een 'buggie' een soort open jeepachtig voertuig op en neer de duinen, helemaal door elkaar geschud! Eerst mochten we proberen op kleine duinen, hop met de plank naar beneden. Je kan liggen of rechtstaan. Ik heb alletwee geprobeerd, maar het liggen is toch veel leuker (en gemakkelijker) omdat je veeeel sneller gaat. Nathalie heeft echter heel de tijd recht gestaan.
De duinen werden alsmaar hoger en hoger en de snelheid sneller en sneller! We durfden bijna niet meer naar beneden... Ik had gevraagd hoe snel je ongeveer gaat van de hele hoge duinen en de chauffeur zei zo'n 90 a 100 km per uur!!! Ik ben wel niet helemaal zeker of ik hem mag geloven, maar het gaat echt ongelofelijk snel!! Echt een van de tofste dingen die ik van mijn leven al gedaan heb, wat een adrenaline!!! Met de buggie hebben we dan nog wat door de duinen gereden, we zaten precies op een of ander atractie in een pretpark. Scherpe bochten, diep naar beneden... waaw! Echt zotjes hoor!
Dan in de namiddag zijn we al vertrokken richting Nazca. Vanmorgen hebben we de beroemde Nazcalijnen vanuit een vliegtuigje gezien. Echt mooi, maar moeilijk om mooie foto's te nemen. Nathalie is een beetje ziekjes geworden en ligt nu in het hotel, terwijl ik dit hier schrijf. Maar het was wel de moeite waard. We hebben echt geluk gehad: een paar dagen geleden was het heel bewolkt en konden de vliegtuigjes niet opstijgen. Heel veel toeristen hebben daardoor lang moeten wachten en werden alsmaar doorgeschoven. Veel mensen hebben helemaal niet kunnen vliegen (en sommigen zijn hun geld ook kwijt) en anderen hebben 2 tot 3 dagen moeten wachten... Wij hadden onze toer al vanuit Ica geboekt, maar ik was er toch niet helemaal gerust in. Uiteindelijk zijn er geen problemen geweest en zijn we nog snel kunnen opstijgen voor een prachtige vlucht van een halfuurtje ongeveer. Da's toch ook alweer een van mijn dromen die is uitgekomen!
Vanmiddag gaan we nog een begraafplaats in de woestijn, een plaats waar ze goud maken en een andere plaats waar ze ceramiek maken, bezoeken. Ziet er ook wel tof uit! Vanavond gaat het alweer richting Cuzco waar Machu Pichu op het programma staat!!

Heel veel groetjes uit Peru,
Nathalie en Stefanie