We zijn een dagje langer dan voorzien in Lima gebleven (voor de domme reden dat onze was nog niet eerder klaar was) en hebben dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om aan paragliding voor de kust van de grote oceaan te doen! Voor zo'n kwartiertje vlogen we onder begeleiding van een ervaren 'paraglider' op zo'n 100 a 150 meter hoogte. Echt de moeite en wat een spectaculair uitzicht!! Supertof en wat een adrenaline...!
Dan maar door naar Ica waar we de ruine van Tambo Colorado bezocht hebben. Het was een soort militaire basis van de Inca's om de naburige volkeren in het oog te houden en hun grenzen te beschermen. Deze ruine is de best bewaarde langs de kuststreek. We konden ook nog een wandelingetje maken (2 km volgens de gids, maar echt vééél minder...) naar begraafplaatsen. Daar konden we skeletten zien, maar helaas troffen we ook meer aan... grafrovers. Eén man was tanden aan het verzamelen, naar het schijnt om te gebruiken in chemicaliën. De graven waren al helemaal ondersteboven gehaald, met schedels, beenderen, haarresten en overblijfselen van doeken allemaal door elkaar. De gids heeft het wel gemeld aan het instituut, maar het is toch een probleem dat moeilijk op te lossen valt. Het ontbreekt hen aan geld en middelen en ik heb eigelijk ook medelijden met de grafrovers, omdat de armoede en gebrek aan scholing hen ertoe dwingt zulke dingen te doen.
Na de ruines hebben we bodegas bezocht waar we de typische pisco en zoete wijn van hier konden proeven. We hebben gezien hoe ze het nog traditioneel maken, echt tof en vooral lekker...
's Avonds zijn we nog vertrokken richting Haucachina, een oase in de woestijn, dicht bij Ica. Daar stond 'sandboarding' de volgende morgen op het programma. Dat is zoals snowboarden maar dan op zand. Met een 'buggie' een soort open jeepachtig voertuig op en neer de duinen, helemaal door elkaar geschud! Eerst mochten we proberen op kleine duinen, hop met de plank naar beneden. Je kan liggen of rechtstaan. Ik heb alletwee geprobeerd, maar het liggen is toch veel leuker (en gemakkelijker) omdat je veeeel sneller gaat. Nathalie heeft echter heel de tijd recht gestaan.
De duinen werden alsmaar hoger en hoger en de snelheid sneller en sneller! We durfden bijna niet meer naar beneden... Ik had gevraagd hoe snel je ongeveer gaat van de hele hoge duinen en de chauffeur zei zo'n 90 a 100 km per uur!!! Ik ben wel niet helemaal zeker of ik hem mag geloven, maar het gaat echt ongelofelijk snel!! Echt een van de tofste dingen die ik van mijn leven al gedaan heb, wat een adrenaline!!! Met de buggie hebben we dan nog wat door de duinen gereden, we zaten precies op een of ander atractie in een pretpark. Scherpe bochten, diep naar beneden... waaw! Echt zotjes hoor!
Dan in de namiddag zijn we al vertrokken richting Nazca. Vanmorgen hebben we de beroemde Nazcalijnen vanuit een vliegtuigje gezien. Echt mooi, maar moeilijk om mooie foto's te nemen. Nathalie is een beetje ziekjes geworden en ligt nu in het hotel, terwijl ik dit hier schrijf. Maar het was wel de moeite waard. We hebben echt geluk gehad: een paar dagen geleden was het heel bewolkt en konden de vliegtuigjes niet opstijgen. Heel veel toeristen hebben daardoor lang moeten wachten en werden alsmaar doorgeschoven. Veel mensen hebben helemaal niet kunnen vliegen (en sommigen zijn hun geld ook kwijt) en anderen hebben 2 tot 3 dagen moeten wachten... Wij hadden onze toer al vanuit Ica geboekt, maar ik was er toch niet helemaal gerust in. Uiteindelijk zijn er geen problemen geweest en zijn we nog snel kunnen opstijgen voor een prachtige vlucht van een halfuurtje ongeveer. Da's toch ook alweer een van mijn dromen die is uitgekomen!
Vanmiddag gaan we nog een begraafplaats in de woestijn, een plaats waar ze goud maken en een andere plaats waar ze ceramiek maken, bezoeken. Ziet er ook wel tof uit! Vanavond gaat het alweer richting Cuzco waar Machu Pichu op het programma staat!!
Heel veel groetjes uit Peru,
Nathalie en Stefanie
Dan maar door naar Ica waar we de ruine van Tambo Colorado bezocht hebben. Het was een soort militaire basis van de Inca's om de naburige volkeren in het oog te houden en hun grenzen te beschermen. Deze ruine is de best bewaarde langs de kuststreek. We konden ook nog een wandelingetje maken (2 km volgens de gids, maar echt vééél minder...) naar begraafplaatsen. Daar konden we skeletten zien, maar helaas troffen we ook meer aan... grafrovers. Eén man was tanden aan het verzamelen, naar het schijnt om te gebruiken in chemicaliën. De graven waren al helemaal ondersteboven gehaald, met schedels, beenderen, haarresten en overblijfselen van doeken allemaal door elkaar. De gids heeft het wel gemeld aan het instituut, maar het is toch een probleem dat moeilijk op te lossen valt. Het ontbreekt hen aan geld en middelen en ik heb eigelijk ook medelijden met de grafrovers, omdat de armoede en gebrek aan scholing hen ertoe dwingt zulke dingen te doen.
Na de ruines hebben we bodegas bezocht waar we de typische pisco en zoete wijn van hier konden proeven. We hebben gezien hoe ze het nog traditioneel maken, echt tof en vooral lekker...
's Avonds zijn we nog vertrokken richting Haucachina, een oase in de woestijn, dicht bij Ica. Daar stond 'sandboarding' de volgende morgen op het programma. Dat is zoals snowboarden maar dan op zand. Met een 'buggie' een soort open jeepachtig voertuig op en neer de duinen, helemaal door elkaar geschud! Eerst mochten we proberen op kleine duinen, hop met de plank naar beneden. Je kan liggen of rechtstaan. Ik heb alletwee geprobeerd, maar het liggen is toch veel leuker (en gemakkelijker) omdat je veeeel sneller gaat. Nathalie heeft echter heel de tijd recht gestaan.
De duinen werden alsmaar hoger en hoger en de snelheid sneller en sneller! We durfden bijna niet meer naar beneden... Ik had gevraagd hoe snel je ongeveer gaat van de hele hoge duinen en de chauffeur zei zo'n 90 a 100 km per uur!!! Ik ben wel niet helemaal zeker of ik hem mag geloven, maar het gaat echt ongelofelijk snel!! Echt een van de tofste dingen die ik van mijn leven al gedaan heb, wat een adrenaline!!! Met de buggie hebben we dan nog wat door de duinen gereden, we zaten precies op een of ander atractie in een pretpark. Scherpe bochten, diep naar beneden... waaw! Echt zotjes hoor!
Dan in de namiddag zijn we al vertrokken richting Nazca. Vanmorgen hebben we de beroemde Nazcalijnen vanuit een vliegtuigje gezien. Echt mooi, maar moeilijk om mooie foto's te nemen. Nathalie is een beetje ziekjes geworden en ligt nu in het hotel, terwijl ik dit hier schrijf. Maar het was wel de moeite waard. We hebben echt geluk gehad: een paar dagen geleden was het heel bewolkt en konden de vliegtuigjes niet opstijgen. Heel veel toeristen hebben daardoor lang moeten wachten en werden alsmaar doorgeschoven. Veel mensen hebben helemaal niet kunnen vliegen (en sommigen zijn hun geld ook kwijt) en anderen hebben 2 tot 3 dagen moeten wachten... Wij hadden onze toer al vanuit Ica geboekt, maar ik was er toch niet helemaal gerust in. Uiteindelijk zijn er geen problemen geweest en zijn we nog snel kunnen opstijgen voor een prachtige vlucht van een halfuurtje ongeveer. Da's toch ook alweer een van mijn dromen die is uitgekomen!
Vanmiddag gaan we nog een begraafplaats in de woestijn, een plaats waar ze goud maken en een andere plaats waar ze ceramiek maken, bezoeken. Ziet er ook wel tof uit! Vanavond gaat het alweer richting Cuzco waar Machu Pichu op het programma staat!!
Heel veel groetjes uit Peru,
Nathalie en Stefanie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten