Afscheid

De voorbije week was ik al naar verschillende afscheidsfeestjes geweest, weer een reden natuurlijk om een frisse brahma te drinken en veel te laat gaan slapen. Maar dan gisteren was het zo ver. Na amper drie uurtjes slapen in het huis van Zack, een vrolijke rosse amerikaan en nog moe van Joe's afscheidsfeestje de dag ervoor, vertrokken we met z'n allen, drie Belgische meisjes, Zack en het paraguaanse vriendje van Oona, naar de luchthaven. Daar ontmoetten we nog andere afsers die mensen kwamen uitzwaaien en natuurlijk de ongelukkige zieltjes die terug naar huis moesten. Het zijn afsers die voor zes maanden hebben gekozen of die hier al zijn vanaf januari.

Tegen dat het moment kwam dat ze echt door de gate moesten, was bijna iedereen aan het wenen. De mensen die moesten vertrekken, omdat ze niet wilden en de mensen die hier blijven, omdat we afscheid moeten nemen van goede vrienden. Ik kon mij ook niet meer inhouden... Vooral voor Amy, die echt een hele goeie vriendin is geworden. Ik kan me echt niet inbeelden dat ik daar ga staan binnen zes maanden. Het gedacht om terug naar België te moeten en Paraguay en mijn leven hier achter te laten... Hopelijk kan ik nog wat langer blijven om te reizen, maar dat is allemaal nog niet zeker.

We keerden met z'n allen met de bus terug en ik ben dan gaan werken, tot drie uur dertig pas, daarna ben ik nog es naar de luchthaven geweest, alleen deze keer, om afscheid te nemen van Marianne. Zij is van Zwitserland en de enige andere Zwisterse blijft nog 2 maanden langer, dus zal ze de hele reis alleen doen. Het zal nogal een shock zijn voor haar, van 45 graden naar -5 in een dag tijd... Goh ik zal ze missen, Amy en Marianne, mijn beste vriendinnetjes hier. Ik kan me Paraguay zonder hen bijna niet inbeelden. Joe vertrok ook, hij gaat nog reizen naar Bolivia, Peru, Chili, Argentinië en Uruguay en komt tegen mei terug naar Paraguay. Man, ben ik daar jaloers op!

Een dikke, dikke knuffel en heel veel succes met de examens, studentjes!!

besitos, Estefani