la fin de semana

Buen dia,

Vandaag ben ik exact 7 volle maanden in Paraguay! De tijd is al voorbijgevlogen, ik kan het zelf bijna niet geloven.

Vrijdag moest ik net als een groep andere afsers naar Asunción om onze visa te regelen. Het was natuurlijk op z'n paraguaans. We moesten om 7u30 aan het AFS kantoor staan, maar ik denk dat we pas een uur later ofzo vertrokken zijn naar de 'visaplaats'. Daar aangekomen moesten we nog uuuuren wachten voor we eindelijk een stempeltje kregen om de komende zes maanden nog in Paraguay te mogen blijven.

Nu ja, het was wel super gezellig en een blij weerzien met andere AFSers. Zo heb ik na zeven maanden eindelijk Maureen nog eens terug gezien. Zij woont heel ver in een super klein stadje in het groen. Ik ga zeker nog eens naar daar gaan om haar te bezoeken.

Vrijdagnamiddag is ze naar mijn werk gekomen, want ze is ook zeer geïnteresseerd in het werk met indígenas. En dan zaterdagmorgen hebben we afgesproken om Asunción wat te verkennen. Ik heb haar het centrum getoont, plaza de hippies, het panteón de los heroes, de rio Paraguay (de rivier dus) en een museum. We hebben soeveniertjes en elk een hangmat gekocht: zaaalig! We wouden nog zoveel meer doen, maar moesten algauw door naar het Instituto de la Imagen, waar ik mijn cursus fotografia volg. Elke dinsdag zijn het theoretische lessen en elke zaterdagnamiddag praktijk. Deze week zijn we naar een estancia op een uur van Asunción gereden. Echt midden in het groen, super rustig en fris. We zijn naar een rustig kabbelend beekje gewandeld om naar volle lust foto's te trekken, ons te amuzeren en te genieten van de natuur. Ik ga de foto's op mijn space zetten, dat jullie jaloers kunnen worden in het koude België.

Het was al laat toen we terugkeerden, dus bleef Maureen bij mij slapen. De dag erop zouden we naar een kindertheater gaan, maar natuurlijk bleek het pas in de namiddag te zijn. We zijn dan nog maar eens naar de rio getrokken. Daar lag een oorlogsschip en we hebben gevraagd of we niet eens een kijkje mochten nemen. Dat was geen probleem dus hingen we de ketting met het bordje 'prohibido entrar' even aan de kant om aan boord te gaan. Het schip was bijna zo'n 100 jaar oud en nog gebruikt in de Chaco-oorlog. Een verlegen matroos gaf ons uitleg. Het was vroeger nog een museum geweest, maar dat is enkele jaren geleden verplaatst. Echt wel spijtig.

We bedankten de vriendelijke man en trokken naar een haventje, want Maureen wou de rio eens over. Ik had dat enkele maanden geleden al gedaan, maar natuurlijk zei ik geen nee. We raakten aan de praat met een van de schippers, Gustavo, die elke dag mensen van de ene kant naar de andere kant brengt en werden prompt uitgenodigd om te eten in zijn huis. Voor slechts 3000 Gs. (nog geen halve euro) konden we genieten van de frisse wind in onze gezicht en een prachtig uitzicht. Aan de overkant, de Chaco'i (de kleine Chaco) was het super tranquillo. Er wonen slechts 3000 mensen, waaronder ook indígenas en er is echt nog veel bosque nativa (oerbos). We gingen naar het huis van Gustavo, waar we genoten van het lekkere fruit uit zijn tuin en het heerlijke middagmaal. We hebben nog een wandelingetje gemaakt en kregen veel uitleg over de Chaco'i. We dronken terere en sloegen nog een praatje met 'de grote baas van de politie van de Chaco'i'. Toen Maureen hem vroeg hoeveel mensen er onder hem werkten, zei hij doodnormaal dat ze maar met z'n tweeën waren. Haha, maar wel een heel sympathieke man.

Het was helaas alweer tijd om terug te keren, maar werden uitgenodigd om zeker nog terug te komen. Er was naast ons slechts één passagier en Maureen en ik mochten sturen. En niet eventjes het roer vasthouden, maar we hebben samen de volledige tocht gevaren. Enkel het vertrek en het aanmeren hebben we overgelaten aan onze ervaren Gustavo.

Daarna hebben we nog een museum gedaan dicht bij de rio waar ik zelf ook nog niet geweest was, ook heel interessant met een lieve mevrouw die ons veel uitleg gaf. Het was een hoger gebouw dus was er een prachtig uitzicht op de rio en de chacarita, de krottenwijk ervoor. Die mogen we echt niet in met onze camera of veel geld en zeker niet zonder Paraguaan. Maar ik wil er wel nog eens naartoe voor ik vertrek.

De tijd is echt voorbijgevlogen en Maureen moest alweer vertrekken. Maar het was echt een superleuk weekend!

Heel veel groetjes,

Stefanie