Ik had de vorige keer net een heel bericht geschreven toen de verbinding met internet wegviel en ik alles kwijt was.
We zijn dus van Potosi naar Uyuni gereden waar we een driedaagse tour geboekt hebben. We deelden de jeep met een gezellig homokoppel uit de VS, een britse en haar onbeleefd Uruguaans lief die wel iets weg had van Urbanus. We hebben echt de meest ongelofelijke en irreele landschappen gezien: van de oneindige zoutvlakte (die bijna even groot is als heel België) tot marsachtige berglandschappen, een verlaten treinenkerkhof, de salvador dali woestijn, geizers, groen- blauw- en roodkleurige lagunas met flamingos, vulkanen en warmwaterbronnen. Die laatste deden echt goed deugd, want het was verschrikkelijk, verschrikkelijk koud!
's Avonds na de tour zijn we verder gereden naar La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld. De heksenmarkt met lamafoetussen, warme pulls en allerlei andere touristensouveniers is supergezellig. De volgende dag hebben we de ruinas van Tiwanaku bezocht. Ook heel mooi en oud. Het was blijkbaar het culturele centrum van de Tiwanaku cultuur, die veel ouder en groter is geweest dan de bekende incacultuur. Ze waren bezig opgravingen te doen en er is nog heel veel werk, maar helaas geen geld.
De dag erop zijn we dan naar Rurrenabaque gevlogen. Het was echt verschrikkelijk om op de juiste luchthaven te geraken en we waren al bang onze vlucht te missen, maar uiteindelijk is alles nog goed gekomen. Ook een heel verhaal... Echt, vlieg nooit met TAM! Ik heb er alleen nog maar problemen mee gehad.
Rurrenabaque is een stad in de jungle, een bassin van het amazonewoud. We hadden onze tour al geboekt en konden dus die dag nog vertrekken naar een idylisch, warm (een welkome afwisseling!) stukje groen. We hadden gekozen voor een ecovriendelijke tour, waarvan de winst naar de locale indigenacomunidad ging. De mensen waren zooo vriendelijk, het eten overheerlijk! Echt bijna vier dagen een stukje paradijs, was het niet voor de muggen!! Ik sta vol! Ik had er al meer dan 120 geteld enkel maar op een schouder en arm. Nu ja, het was het waard hoor. We hebben de comunidad bezocht, wandelingen in de jungle gedaan en veel dieren en planten gezien, gevist (noch Belinda, noch ik hebben iets gevangen, maar kom...), met een vlot de Quiquibeyrivier afgevaren en in diezelfde rivier gezwommen. Echt heel leuk! De dagen zijn veel te vlug voorbijgevlogen en het was alweer tijd om terug te keren naar La Paz. De vriendelijke vrouw van het agentschap had onze vliegtickets al gereserveerd, maar toen we bij de oficina van TAM aankwamen bleek er weer vanalles niet te kloppen en was er geen plaats meer op het vliegtuig voor zeker drie dagen. We beslisten dan maar met de bus terug te keren, maar zagen er goed tegenop omdat we de reputatie van die rit kenden en Belinda was een beetje ziekjes. Uiteindelijk bleek de rit erger dan verwacht. 18 uur hobeldebobbel op ongeasfalteerde wegen... Echt de ergste busrit die zowel Belinda als ik al meegemaakt hadden, maar we zijn toch heelhuids weer in La Paz aangekomen.
Morgen gaan we nog de laatste souveniers kopen en dan vertrekken we naar het Titicacameer om daarna al richting Peru te vertrekken! Hoe de reis al is voorbijgevlogen! Ongelofelijk...
Groetjes voor misschien de laatste keer uit Bolivia,
Stefanie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten